ΑΜΕΑ-ΕΚΘΕΣΗ Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ 

Ορισμός

Ως άτομο με αναπηρία νοείται κάθε πρόσωπο που δεν είναι ικανό να αναλάβει μόνο του όλες ή μέρος των ατομικών και κοινωνικών φυσιολογικών αναγκών, λόγω μιας εκ γενετής ή μεταγενέστερης βλάβης των φυσικών ή διανοητικών του ικανοτήτων.

Υπ’ αυτή την έννοια ως άτομα με αναπηρία μπορούν να χαρακτηριστούν –ενδεικτικά: οι τυφλοί ή όσοι αντιμετωπίζουν σοβαρές διαταραχές στην όρασή τους, οι κωφοί ή όσοι αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα βαρηκοΐας, άτομα που έχουν σημαντικές κινητικές δυσκολίες, άτομα με νοητική υστέρηση, αλλά και άτομα που πάσχουν από κάποια σοβαρή ψυχική νόσο.Στα άτομα, λοιπόν, με αναπηρίες περιλαμβάνονται εκείνα που έχουν μακροχρόνια σωματικά, διανοητικά, πνευματικά ή αισθητήρια εμπόδια, που, σε αλληλεπίδραση με διάφορα περιβαλλοντικά εμπόδια και εμπόδια συμπεριφοράς των άλλων ανθρώπων, μπορούν να παρεμποδίσουν την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή τους στην κοινωνία, σε ίση βάση με τους άλλους.

Αίτια περιθωριοποίησης

Άτομο – Σύγχρονο Πλαίσιο

• Ειδικά στις σύγχρονες κοινωνίες της μαζοποίησης, όπου επικρατεί η ανωνυμία και η χαλάρωση των κοινωνικών δε­σμών, καλλιεργείται η απουσία σεβασμού προς το συνάν­θρωπο, πόσο μάλλον στα άτομα με ειδικές ανάγκες.
• Άμβλυνση κοινωνικής συνείδησης. Ηθική χρεοκοπία, θεοποίηση χρήματος, επιδίωξη προσωπικού συμφέροντος και μόνο, απώλεια ευαισθη­σίας προς τον πλησίον, πόσο μάλλον όταν αυτός βρίσκεται σε δυσχερή θέση.
• Η κυριαρχία του τεχνοκρατικού τρόπου ζωής και η προσκόλληση στην εξειδίκευση μας έχουν μετατρέψει σε γρανάζια της μηχανής δίχως να το αντιληφθούμε, οπότε χωρίς ηθικοπνευματικά εφόδια υποδουλω­νόμαστε στο συρμό και αντιμετωπίζουμε ως κατώτερα αυτά τα άτομα.

Οικογένεια – Σχολείο

• Απουσία κατάλληλης ανθρωπιστικής παιδείας από την οικογένεια και το σχολείο. Συγκεκριμένα, η ίδια η οικογένεια πρώτη απ’ όλους μεταφέρει προκαταλή­ψεις και ταμπού στα νεότερα μέλη της και τα παγιδεύει συστηματικά σε στερεότυπα για τα άτομα αυτά.
• Το σχολείο, απ` την άλλη πλευρά, επιμένει στη μετάδοση στείρων γνώσεων, μετατρέπεται σε εκκολαπτήριο αυριανών παραγωγικών μονάδων και τεχνοκρατών, χωρίς να γαλουχεί τα παιδιά με ανθρωπιστικές αξίες.

ΜΜΕ

• Τα ΜΜΕ προβάλλουν αυτά τα άτομα ως πρόσωπα που χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης και δημιουργούν την εντύπωση ότι είναι ανίκανα να κάνουν οτιδήποτε αξιόλογο.
• Λίγες είναι οι διαφημιστικές προσπάθειες π.χ. παραολυμπιακοί αγώνες.
• Μέσα από διάφορα σίριαλ ενσταλάζετε η αντίληψη ότι τα άτομα αυτά είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού.

Κράτος

• Το κράτος ενδιαφέρεται κυρίως για την οικονομική πολιτική και την καλή πορεία των οικονομικών δεικτών και όχι για την κοινωνική πολιτική και την κρατική πρόνοια.

Γιατί η περιθωριοποίηση αυτών των ατόμων δηλώνει χαμηλό πολιτισμικό επίπεδο;

• Συνεπάγεται έλλειψη ανθρωπισμού και ευαισθησίας από την κοινωνία, απουσία ευγένειας , μειωμένο ήθος, έλλειψη αλληλεγγύης και κοινωνικής συνείδησης, στοιχεία που αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους μιας πολιτισμένης κοινωνίας.
• Τα άτομα με ειδικές ανάγκες μπορεί να έχουν συ­μπλέγματα κατωτερότητας, ανασφάλεια και άγχος, στοιχεία που χαρακτη­ρίζουν μια κοινωνία με χαμηλό επίπεδο. Την άτομα αυτά εί­ναι δυνατόν να εκδηλώσουν ακόμη κι επιθετικότητα. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι μια τέτοια κοινωνία που δε μεριμνά για τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν είναι αναξιοκρατική και επομένως μη δημοκρατική και μη πολιτι­σμένη.
• Ο δείκτης άλλωστε της κουλτούρας ενός λαού σχετίζεται άμεσα με τη στάση των πολιτών και της πολιτείας απέναντι σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

Τρόποι αντιμετώπισης

Άτομο

• Ευαισθησία.
• Κατανόηση.
• Συμπάθεια.
• Κοινωνική συνείδηση.
• Να αντιμετωπίζονται ως άτομα με ειδικές ικανότητες γιατί πράγματι αυτά τα άτομα έχουν αναπτύξει τις ικανότητες τους σε ένα συγκεκριμένο τομέα.
• Παροχή βοήθειας μέσω εράνων.
• Να μην τους καλλιεργούν οι συμπολίτες τους συμπλέγματα κατωτερότητας.
• Αγάπη.
• Ενδιαφέρον.
• Ευκαιρίες ξεδίπλωσης της δημιουργικότητας τους, δηλαδή να εργάζονται σε ένα χώρο βοηθητικά.
• Να αγοράζουμε προϊόντα που κατασκευάζονται από αυτά τα άτομα προ­κειμένου να τα ενισχύουμε.
• Όχι κοινωνικός ρατσισμός και αποκλεισμός.
• Κοινωνική συναναστροφή και διάλογο με αυτά τα άτομα.
• Η οικογένεια τους να τους αφήνει περιθώρια αυτονομίας και πρωτοβου­λίας.

Πολιτεία – Κράτος

• Ράμπες στα πεζοδρόμια και στα μέσα μεταφοράς.
• Ειδικοί σηματοδότες με ηχητικά σήματα.
• Ειδική λωρίδα κυκλοφορίας στους δρόμους.
• Πιο πολλά χωριά SOS για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.
• Περισσότερα ειδικά σχολεία.
• Περισσότερες αθλητικές εκδηλώσεις για τα άτομα αυτά (Special Olympics).
• Επαρκής ενημέρωση μέσω του σχολείου.
• Εκστρατεία από τα ΜΜΕ για ενημέρωση της κοινής γνώμης.
• Οικονομική ενίσχυση με επιδόματα, αφού χρειάζονται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
• Ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί για την παρακολούθηση των ίδιων των ατόμων αλλά και την καθοδήγηση των οικογενειών τους.
• Η πολιτεία να δίνει έμφαση στην κοινωνική πολιτική και όχι μόνο στην κοι­νωνική ευμάρεια.